๐ 10 jaar HC feest verslag
10 jaar geleden alweer… 10 JAAR! Toen waren we nog broekies, n00bs, amateurs, beginners. Beginners in PHP development, beginners in Internet Marketing en vooral beginners in ondernemerschap.
Iedereen zegt wel dat internet toen allemaal makkelijker was. Maar is dat ook zo? Je had natuurlijk minder concurrentie (zowel als ontwikkelaar als website/shop eigenaar) en minder regels. Bezoekers waren ook minder veeleisend.
Maar je had ook minder tools, hulpmiddelen en ja ook minder bezoekers. Nu zit iedereen op internet en vooral mobiel internet. Maar genoeg gepraat over de historie en filosofie van internet. Want daar willen we het helemaal niet over hebben in dit bericht. We willen namelijk, hoe verwaand dan ook, onszelf in het zonnetje zetten. Normaal zijn wij niet zo van de schijnwerpers. Wij hebben geen podium nodig om te laten zien wat we wel en niet kunnen. Na 10 jaar mogen wij dit echter wel met trots gaan vieren en vooral, aan iedereen laten weten.
10 jaar “gezeik”
We hebben 10 jaar “gezeik” gehad met techniek (ie. Internet Explorer), moeilijke relaties, interne issues (edit redactie: uitdagingen), belastingdienst (wie niet haha) en nog meer. Maar we hebben vooral veel genoten en veel geleerd van goeie relaties, meerdere generaties HC team, nieuwe technieken en tools. En we zijn op alle vlakken steeds sterker geworden.
Daarom hebben we dit extra hard gevierd met het huidige team op 28 en 29 oktober. Hier een kort verslagje:
28 oktober: kogels en bier
Het team wist van niks, behalve een superfancy handout met wat simpele instructies en wat vage hashtags. Om 11 uur gingen we van start. Broodjes van de Subway en de Burger King en het busje opgehaald, zodat we gezellig en luidruchtig met oa muziek van Nicky Romero, maar vooral samen, op pad konden gaan.
Zelfs Nicky heeft gereageerd, dat doet ons wel goed.
Call of Real Duty
We gingen richting Utrecht. En zelfs voorbij Utrecht, terwijl iedereen bleef raden wat we zouden gaan doen. En wat was het geworden? HEL Shooter: real life gaming. Het is airsoft, maar dan tegen professionals ipv tegen elkaar. Denk aan levensechte wapens (M4)… denk aan stoere pakken en helmen… denk aan pijn lijden door honderden plastic balletjes die met 400 km/uur langs je oren vliegen, maar je vooral ook raken. En ja het doet pijn, anders dan paintball maar niet minder. Ons doel was o.a. het uitschakelen van de internationale crimineel Max, die zich heeft verschuild in een gebouw met 4 verdieping vol terroristen.
Na de briefing van onze missie en wapenuitleg konden we van start. En het was meteen raak. We wisten totaal niet wat we moesten verwachten dus werden direct op onze plaats gezet. Namelijk de bitch van HEL Shooter. De deur ging open en Calvin werd gelijk begroet met een nekschot (Calvin: ja, dat deed pijn!) Toch hebben we al onze moed verzameld en met veel pijn lijden de missie voortgezet EN voltooid. En het was SUPERVET. Hieronder nog 2 actie foto’s van het hele gebeuren. Zie jij wie wie is? ๐
Na deze adrenaline rush hebben we een heerlijk BBQ gehad op het dakterras bij HEL Shooter en lekker nagepraat over onze leed. Falko heeft zelfs flink wat kogels terug weten te koppen. Wat is er beter dan bier en gegrilld vlees na een potje schieten en pijn lijden? …Dat dacht ik…
Bed & breakf… correctie: Bed & beer
Daarna snel naar terug naar Utrecht. Ons gezellige hotel in de binnenstad op het Ganzeplein: Mother Goose Hotel. Meer centrum kon het niet worden. Snel opfrissen en door naar onze 2e activiteit. Deze werd door Medic (= 1 van de Martijns), Robin en zelfs door de charmante hotelmanager Femke geraden. Blijkbaar ben ik toch een beetje voorspelbaar, maar niet voor niets, want het was erg gezellig en leerzaam bij de Bierverteller. We hebben 6 verschillende bieren gehad met lekkere hapjes erbij. Iedereen had wel een favoriet en David de gastheer/verteller was een toffe peer.
Tot slot nog een bierquiz gedaan die werd gewonnen door team Calvin, Viking (de andere Martijn) en Falko. We hadden het niet verwacht, maar Falko is een wandelend wikipedia vol met kennis over… euh… nonsense (mag ik dat zo zeggen? ๐)
Na de proeverij nog een paar drankjes hier en daar gepakt buiten op terras en binnen. Terug in het hotel nog wat bubbels gehad van onze buren Parkos. En toen was het bijna 5 uur en was iedereen ook wel dood-op van de supervette eerste dag.
29 oktober: brein, voer, underdressed en hoge hakken
Calvin en ik zijn Chinees (ja duh…) en we hebben het wel vaker over Chinees eten en dat je dat hier in het noorden eigenlijk niet kan krijgen. Nee, probeer nou alsjeblieft niet te zeggen dat Babi Pangang Chinees is.
Fan Cheung is geen gerecht
En daarom wildenย we het team eens introduceren in de wereld van dimsum. Soort ontbijt/brunch/lunch combi is het geworden met allerlei heerlijke gerechten waarvan ik niet ga proberen te noemen, omdat het lastig uit te spreken is. Nou ja voorruit, een paar dan: Loh Pak Ko, Ha Cheung (Calvin zei Fan Cheung hahaha, inside joke. Edit Calvin: dit moet je niet in het openbaar bestellen. Ga je problemen mee krijgen haha.), Cha Siu Bao, Hoi Chi Fan Tai, Kwon Chau Ngau Ho… zei je toch… je probeerde het goed uit te spreken heh… kom maar eens langs dan vertellen we je wel hoe je het moeten zeggen. In the meantime moet je het maar doen met deze foto.
Medic de bruid
Met een overvolle maag (ja het was een succes bij iedereen), door naar onze 1e activiteit: Escaperoom Mysterium. Ik mag niks verklappen, maar het was erg leuk en spannend, maar we hebben het helaas niet gehaald. Ook het feit dat we er “bijna” waren en verkleed op de fotoย mochten, konย mij in ieder geval niet troosten. Alleen het feit dat we nog een soort escape op de planning hadden staan en die maar MOESTEN halen.
Prisonbreak
De 2e escape was een speciale escape. We waren criminelen opgesloten in een cel in een echte historische gevangenis. Het was dus letterlijk en figuurlijk een prisonbreak (niemand moest gelukkig een tattoo). Er hing een donkere sfeer en ook de cel was krap. Een leuke ervaring, maar het belangrijkste is dat we het hadden gehaald. We zijn ontsnapt binnen het uur. Daarbij hoorde deze fantastische foto.
Gastronomische verwennerij
Na al dat denken was het alweer tijd voor voer. En wat voor voer. In de handout was al aangegeven dat we zaterdag samen met onze partners zouden gaan eten. En dat nette kledij een vereiste was. Dus iedereen was op de A7 snelweg (richting noorden) in de bus aan het omkleden, wat vast een erg grappig gezicht was voor de mede weggebruikers. Maar ja wat is netjes kleden… niemand had verwacht dat het dit niveau was: luxe happen bij een Michelin ster โญ restaurant.
“minimaal een ๐ en ๐ ”
Dus we hadden wat paniek over “underdressed” zijn. Ook bij de partners want die wisten ook van niks. Misschien waren we niet duidelijk genoeg: “Nette kleding, maar geen driedelig pak”. Het woord “gala” werd genoemd, maar dat hoefde ook weer niet. De dames kregen wel 1 regel: “minimaal een jurk en hoge hakken”. Maar goed we kwamen aan in Blokzijl om te meeten met de partners en samen naar het restaurant te gaan: Kaatje bij de Sluis. Een supergezellig restaurant met vooral heerlijk eten. Iedereen was versteld van de fancy smaken, drankjes en service. In deze post nog wat foto’s van alle lekkernijen en of course de groepsfoto. Staan we er niet prachtig op?
De oscar acceptatie fase
We willen het team en de partners bedanken voor deze onvergetelijke dagen. En tot slot willen we al onze (zaken)partners bedanken voor jullie jarenlange support. We willen het team en voormalige HC teamleden bedanken voor jullie inzet en liefde. Bedankt voor jullie bloemen en wijn!
We zijn geen broekies en n00bs meer. Zijn we nu 1337 (==l33t/leet)? Of makkelijker gezegd elite? JA! En wij mogen dat best zeggen na al die jaren.